Yesternight I cried myself to sleep in a dark room. (For those who know me, I don't even have to tell you how uncomf I feel sleeping with lights out.) I guess even sleep or the dark can't hide you from the reality of conflict. And heartache.
Nevertheless, life is getting better for me, I should say. Much of my common life rantings are scribbled away in my journal and God knows how much I can rant. But the more important thing for me is to know always above every oppression and every hurtful word uttered against me that God is my security- and nothing else!
Oo, masakit na awayin ka dahil nagbabasa ka ng bibliya (kailangan ko nga magbasa kasi likas na salbahe ako), dahil hindi mo magawang ibahin ang istilo ng buhay mo na maiayon sa alam mong mali, na isisi sa iyo ang kaibahan mo sa lahat (hindi daw nakakasimba yung mga tao dahil sa akin)...na mapagalitan at mapaiyak ka kasi pilit kang pinipigilang magkaganoon (nagbabasa ng bibliya na alam mo namang pareho lang sa binabasa nila (yung kanila nga yung may dagdag), pero kahit na daw, mali pa rin daw yon)...na halos isumpa ka dahil sa isang natatanging desisyon na hindi nila mabago (Sabi niya, "pinalaki kitang katoliko, tapos ganyan ka na ngayon!" -wala naman akong sinabi kundi Kristiyano ako).
...
Ewan.
Alam mo nay, mahal kita pero tulad ng sabi ko, iyan ang isang bagay na hindi ko isususko. Sabihin mo nang lagi kitang kinokontra sa lahat (hindi ko talaga alam saan naggaling yan)... hala, sige tatahimik na lang ako. Pero sana naman pagdating sa bagay na iyan matutunan mo naman akong igalang. Tsaka ano ba...you get so angry with me reading the bible...why not read it and tell me, just tell me- what's so wrong with it? Pinapalayas mo ko dahil nagbabasa ako ng bibliya? Oh, come on...
Hay shhh...Maglalaba pa ko.
Like I told you, life is more beautiful...because despite the tears, I know being a Christian is worth it. And thanks to my ma for making me realize that.
No comments:
Post a Comment